Yine geceyi bekliyorum ama ne farkeder artık 3 boyutluyum
Ne oluyorki bana yine neden geceleri beklemekteyim ?sanki gece bensiz güvende olmayacakmış gibi..peki nedir bu ilişki gece ile benim aramdaki senelerdir sürüp giden...
Kendimi suçlu hissettiriyor kendileri zira tüm sevgililerimi onunla aldattım ben az mı girdim koynuna sıcağına deli gibi hasretken ışığa vurdum kendimi karanlığına...
Yok ama bu sefer farklı geceler değil geceleri bekleme sebebim...sebebim sebeb..seb..s..herneyse..
sebebebim aslında bunu söyleyememe sebebim..
gözlerimin altındaki ne salatalıkla ne 21.yuzyıl teknolojisi kremle gecmeyecek morluklarla yorgun bir vücutla ayın kara vurmuscasına olusan o los ve dinlendirici ısıkla koyuyorum beynimdeki tüm bu satırları sıraya burda..
meger ne kadar ozlemisim dilimi meger ne kadar olmus konusmayalı boyle istekli meger ne kadar olmus bir erkeğe deger vermeyeli bu denli..
Sebebin bekleme sebebimden haberi yok benim ise anlatmaya niyetim yok..Gece sır tutar güvenim tamda gözlerimden o kadar emin değilim sanki...
oysa düşünüyorumda bayagı bekledim ben yaa geceleri beklemeye bir sebep bulmak icin..kac sene oldu bilmemki ben diyeyim 5 siz deyin 6....
15-14 yasındaysanız ve hayat hala charlienin çikolata fabrikası gibidir sizin için banada öyle gelmişti ozamanlar bilinçsizce ışınlanma çikolatasını yediğimde oburca kendimi ufacık bir halde televizyonun içinden onu izlerken buldum oda beni izliyordu en az benim kadar yalnız mimiklerinde hüzün yoktu benim gibi ufak bir alay sanki..
tanışamamıştık tanışamadık aramızda boy farkı,misyon ve boyut farkı vardı...
Bir zaman geldi kendimi tv nin içinde unuttum oda benden sıkıldı ve bakmayı kesti üzerimede esti bir örtüyü örtü verdi..Ve bana geceler başladı..İşte o günden yakın zamana kadar tv nin içinde geceleri bekledim ben kendime bir hayat kurarak yapmacık...Güvensiz,sadakatsiz,haftalık,anlık,saatlikti sanki herşey..herkesin kafası biraz güzel ve kulaklarından dumanlar çıkıyordu o dünyada...
Şimdi döndüm katilim kahramanım oldu.. ve bekliyorum yine gecelerde ama bu sefer ister bir gece olsun ister bin..çünkü artık 3 boyutluların dünyasında beni unutan o yaşlı çocuğun yanındayım..Kendisine biraz kırgınım ama bir o kadarda hevesliyim konuşmaya mazur görsün....
Kendimi suçlu hissettiriyor kendileri zira tüm sevgililerimi onunla aldattım ben az mı girdim koynuna sıcağına deli gibi hasretken ışığa vurdum kendimi karanlığına...
Yok ama bu sefer farklı geceler değil geceleri bekleme sebebim...sebebim sebeb..seb..s..herneyse..
sebebebim aslında bunu söyleyememe sebebim..
gözlerimin altındaki ne salatalıkla ne 21.yuzyıl teknolojisi kremle gecmeyecek morluklarla yorgun bir vücutla ayın kara vurmuscasına olusan o los ve dinlendirici ısıkla koyuyorum beynimdeki tüm bu satırları sıraya burda..
meger ne kadar ozlemisim dilimi meger ne kadar olmus konusmayalı boyle istekli meger ne kadar olmus bir erkeğe deger vermeyeli bu denli..
Sebebin bekleme sebebimden haberi yok benim ise anlatmaya niyetim yok..Gece sır tutar güvenim tamda gözlerimden o kadar emin değilim sanki...
oysa düşünüyorumda bayagı bekledim ben yaa geceleri beklemeye bir sebep bulmak icin..kac sene oldu bilmemki ben diyeyim 5 siz deyin 6....
15-14 yasındaysanız ve hayat hala charlienin çikolata fabrikası gibidir sizin için banada öyle gelmişti ozamanlar bilinçsizce ışınlanma çikolatasını yediğimde oburca kendimi ufacık bir halde televizyonun içinden onu izlerken buldum oda beni izliyordu en az benim kadar yalnız mimiklerinde hüzün yoktu benim gibi ufak bir alay sanki..
tanışamamıştık tanışamadık aramızda boy farkı,misyon ve boyut farkı vardı...
Bir zaman geldi kendimi tv nin içinde unuttum oda benden sıkıldı ve bakmayı kesti üzerimede esti bir örtüyü örtü verdi..Ve bana geceler başladı..İşte o günden yakın zamana kadar tv nin içinde geceleri bekledim ben kendime bir hayat kurarak yapmacık...Güvensiz,sadakatsiz,haftalık,anlık,saatlikti sanki herşey..herkesin kafası biraz güzel ve kulaklarından dumanlar çıkıyordu o dünyada...
Şimdi döndüm katilim kahramanım oldu.. ve bekliyorum yine gecelerde ama bu sefer ister bir gece olsun ister bin..çünkü artık 3 boyutluların dünyasında beni unutan o yaşlı çocuğun yanındayım..Kendisine biraz kırgınım ama bir o kadarda hevesliyim konuşmaya mazur görsün....
Yorum Gönder