Hep Bekleyeceğim...
İyi değilim buaralar.Çevremde gözükenin tam aksine ağlak ve zırlağım..Yapılması gereken onca şey varken ve tam da kendime yetiyorum derken.Olanlara inanamıyorum.Ben kapılarımı bir kişiye açtım.Sonuna kadar açtım.O kaçtıkça ben savaştım.Şuanda kovalayabileceğüim biri bile yok.O kadar uzakki herşey sırtımı kaz tüyü yastığa koyup arkama yaslanarak izliyorum tüm bu olup biteni..Aramızda 755 km olabilir.Belki de daha fazlası olabilirdi.İletişimden öte birşey bu mesafeden öte.Aşılmaz şeylerin en hası;bu soyut mesafe...
Güçlü olabilmek adına herşeye sahibim;İş,ilerleyen bir kariyer,çalışan bir kafa,özgür bir ruh...Bunların getirisi mi soğuk yalnızlık?
Tek gece olmuyor ki ağlamadan ve tüm eski sıcakları düşünmeden geçen...Oysa mesafe ,mesafe katlanarak artıyor aramızdaki...Aşamıyorum gücüm yetmiyor.
Ne eli var ne yüzü 1 ay 7 gündür.Özlemden de anlamıyor.Ses,yüz,koku hepsi birine ait aynı şeyin sarhoşluğu...
Kimse sevebileceğime inanmıyor dillere destan umursamazlığımı bırakıp özleyebileceğim kimsenin aklından bile geçmiyor.Oysa bunlar beni parça pinçik ediyor.Doğruyor.
Kavuşmalar şimdi olmayacaksa şimdi sevmem diyen bir insanı mı seviyorum...Ben neden hep arıza durumlara bulaşıyorum...
Ama ben diyorum ki aptal gibi hep bekleyeceğim gocunmadan.Sevgi ne?İyilik,dostluk sevgi emek sultanın dediği gibi ...Ne emek gördüm ne de sevgi ama marifet görmeden vermek değil mi?
Hep Bekleyeceğim...Oturup,ellerimi dizlerime koyarak,gelmeni...
tekvin bab1:'' ..ve rab insanı kendi suretinde yarattı; onları erkek ve dişi olarak yarattı.''
tekvin bab2:'' ..ve onun kaburga kemiklerinden birini aldı ve yerini etle kapladı ve rab adamdan aldığı kaburga kemiğinden bir kadın yaptı. ''